Een zilveren dak?

In graf A1034 ligt sinds 31 december 1895 begraven de echtgenote van ds. Knottnerus, Adriana Lokerse, 29 jaar jong. Ze waren getrouwd in ’s-Gravenpolder, waar hij toen predikant was.  Verder weten we weinig van haar, alleen dat ze geboren was op Zuid-Beveland.

De voortvarende predikant Adolph Meinhardt Knottnerus  heeft echter geschiedenis geschreven. Hij was predikant te Zaamslag van 1892 tot 1901.

Nieuwbouwplannen stuitten bij de zuinige en voorzichtige kerkenvoogdij op bezwaren. Toen de dominee opmerkte, dat in Terneuzen een mooie grote nieuwe kerk stond, zeiden de kerkvoogden: Ja maar dominee, dat is een kerk met een zulveren dak (Zeeuwse uitdrukking voor: er rust een hypotheek op).

Zou dat probleem op te lossen zijn voor ds. Knottnerus? Bij nader inzien beschikte de kerkvoogdij over 10.000 gulden, terwijl nieuwbouw het dubbele zou kosten. Maar als de dominee nu dat tweede deel bij elkaar kon krijgen?

Ja, ds. Knottnerus had A gezegd en nu zei hij ook B. Een rondgang door zijn gemeente leverde iets meer dan 10.000 gulden op en toen vond hij het welletjes. In juni 1898 hield hij de laatste dienst in de oude kerk. Een noodkerk stond intussen klaar op de hoek van Polderstraat en Zaagstraat, tegenover de huidige pastorie. Daarvoor had een mevrouw uit de Hervormde gemeente haar tuin beschikbaar gesteld: Maria Adriana de Kraker, * te Axel op 21 april 1838 en sinds 14 januari 1894 weduwe van Abraham Dees Janszoon, * te Zaamslag op 31 maart 1836. Vanaf 1858 woonden ze op de boerderij aan de Axelsestraat 129. Als weduwe in het grote dubbele boerenwoonhuis aan de Polderstraat had ze haar tuin niet meer dringend nodig. Het echtpaar werd begraven in de graven B6032 en B6032a. De platliggende steen is nog leesbaar.

Aan de nieuwbouw van de kerk werkten mee de meester-metselaars H.P. Lensen en J. Houg, plaatselijke zelfstandigen.

Al op 28 mei 1899 werd de nieuwe kerk op het Plein in gebruik genomen. Alles was betaald en het dak was maar gewoon van leisteen en niet van “zulver”.